Ауғанстан – тірі жады

# Кеңес әскерлерінің Ауғанстан жерінен шығарылғанына 35 жыл

#Ауғанстан

#ReadingCollege

Қазірдің өзінде көктем

  Ауған құйынында оқтың ысқырығынсыз.

Бірақ таулар түсіме қайта келеді,

Өлім көп болатын таулар.

  Шөл қайтадан қызып кетті,

Керуеннің белгісін жасырған құмда,

  Бәрі болды, бәрі артта қалды,

  Бірақ мен Ауғанстанды ешқашан ұмытпаймын.

...1989 жылы 15 ақпан Кеңес Одағы Ауғанстаннан әскерлерін шығаруды ресми түрде бастады. Сол әскери кадрлар есімізде. Соңғы колонна... Термез көпіріндегі соңғы бронетранспортер... Сондай-ақ Кеңес Одағы бойынша: «Мама, мен қайтып келдім!» деген жүздеген телеграммалар жіберілді. Бұл оқиғадан бері 35 жыл өтті. Тарихи сағат – «Ауғанстан жалынынан» рефлексиясы мен «Ауғанстан – тірі жад» атты кітап көрмесі жас ұл-қыздарды бей-жай қалдырмады. «Ауған» синдромы – керемет күрделі нәрсе» (С. Ғалымжанов, Степногорск қаласындағы «Ауған соғысы ардагерлерінің одағы» қоғамдық бірлестігінің жетекшісі) көзіме жас, мұң. Неліктен біз бүгін бұл туралы айтып отырмыз? Ауғанстан біздің жадымызда ешқашан кетпейді. Ауғанстан – қайғы мен қайғы. Бұл біздің жігіттер жай ғана жауынгер болған соғыс... Ауған соғысы туралы бүгінгі күнді еске түсіре отырып, өткенді еске аламыз. Біздің санамыз бен жүрегімізде сол соғыста жауынгерлік борышын өтеп, қаза тапқан, хабарсыз кеткендерді еске алып, құрметпен қараймыз.

  «Мен келдім . Мен тірімін…» !!! Қасымызда Николай Борщик, Сергей Баранов, Салихжан Гамастинов және көптеген жерлестеріміз Ауғанстандағы ұрыс қимылдарының ардагерлері. Біз оны бағалаймыз! Біз құрметтейміз! Біз мақтанамыз!

Ольга Карандашова, жетекшісі. кітапхана